Noodopvang AZC, ja of nee?

Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen. Om maar één voorbeeld uit onze vaderlandse geschiedenis te noemen: in de tijd van de Verenigde Oostindische en de West Indische Compagnie zouden wij Nederlanders het laatste van harte hebben onderschreven. We hebben er onze rijkdom aan te danken. En een paar eeuwen later zijn we terechtgekomen in een situatie die soms het tegendeel lijkt te zijn van onze toenmalige ruimhartige opstelling.

Op tal van plekken staat onze wereld momenteel in brand en de gevolgen daarvan zijn groot: miljoenen inwoners van het Midden Oosten en van Noord en Centraal Afrika hebben wegens honger of oorlogsgeweld hun toevlucht gezocht in de buurlanden, landen die vaak zelf al grote moeite hebben hun eigen bevolking van voedsel en bestaanszekerheid te voorzien. Landen ook die tot nu toe maar mondjesmaat door het rijke westen werden geholpen. Bemoedigend om nu bijvoorbeeld te zien dat de Nederlandse regering Libanon de helpende hand toesteekt. Deze situatie heeft er toe geleid dat grote aantallen mensen uiteindelijk de keus hebben gemaakt verder te trekken. Al dan niet onder invloed van mensensmokkelaars worden uiterst risicovolle tochten ondernomen, niet zelden voor mannen, vrouwen en kinderen van alle leeftijden de laatste tocht. Mensonterend en hartverscheurend.

Dit alles leidt tot soms felle debatten met harde standpunten waarin mensen tegenover elkaar staan in plaats van de handen ineen te slaan. Bij een wereldcrisis als deze, want dat is het, is naar het oordeel van de PvdA vooral moreel leiderschap nodig, en dan wel op drie fronten:

Ten eerste daar waar de oplossingen moeten worden gerealiseerd, en dat is bij de europese en wereldpolitiek die de internationale crises moet zien op te lossen; dat is een terrein waar we als lokale politici een opvatting over mogen hebben, maar waar we niet over gaan.

Ten tweede gaat het om de invloed die de grote stromen vluchtelingen hebben op het gevoel van burgers: dreiging, angst, vraagtekens, je overvallen voelen, boos vanwege wellicht eerdere ervaringen; zaken die er gewoon zijn, zaken waar de plaatselijke politiek wél een antwoord op moet hebben; het is terecht dat hier in de plaatselijke discussie aandacht voor wordt gevraagd, het is ook het éérste dat wij in juni hebben gezegd bij de aanvang van deze discussie; openbare orde en veiligheid moeten worden gegarandeerd, niet bij incidenten alleen maar structureel, zolang de opvang aan de orde is; vandaar dat wij ons hebben aangesloten bij een motie die door de fractie van de VVD nog onder de aandacht zal worden gebracht.

En dan tenslotte, voorzitter, de kern van de zaak: wie zondag aanwezig was bij de mars Warm Welkom Emmen heeft het verhaal kunnen horen van Hoa Le, dochter van Vietnamese bootvluchtelingen; op de website Moving People kunt u het verhaal lezen van Istahil Abdulahi uit Somalië; wie die verhalen heeft gehoord of gelezen, kent het antwoord: over opvang denk je niet na, dat doe je gewoon omdat het hoort.

Voorzitter, de fractie van de PvdA heeft reeds in juni van dit jaar de aandacht van raad en college gevraagd voor de problematiek van de vluchtelingen en uitgestraald dat een zo grote gemeente als Emmen méér dan 600 mensen in het huidige azc aankan. De toenmalige reacties van beide zijden waren vertrouwenwekkend. Onze fractie heeft alle begrip voor inwoners van Emmen die zorgen uitten, en het college moet deze zorgen serieus nemen en passende maatregelen treffen. Echter, voorzitter, nádat het College ruimhartig de hand heeft uitgestoken ter gedeeltelijke leniging van de menselijke ellende waarin vluchtelingen verkeren. Vluchten voor het vluchtelingenvraagstuk kan niet meer, vluchten uit de landen die in brand staan kan gelukkig nog wel en zal nog wel geruime tijd aanhouden. Ánderen moeten de oorzaken zien op te lossen, óns past slechts medemenselijkheid en barmhartigheid.

Voorzitter, de fractie van de PvdA spreekt zich met volle overtuiging uit voor noodopvang van maximaal 600 vluchtelingen voor maximaal een jaar naast het huidige azc.